Sümerlilerin M.Ö 4 binlerde gökyüzüne uzanan Ziggurat tapınaklarında yankı bulan vahşi kurban ritüelleri, insanlığın karanlık yüzünü aydınlatan izler bırakmıştır. Azteklerin ise katı kuralları, bu kanlı gelenekleri özenle sürdürmelerini sağlamış, medeniyetler arası bu çarpıcı miras, tüyleri diken diken eden bir gerçeklik sunmuştur. Bu kanlı geçmiş, insanlığın kolektif hafızasında derin yaralar açmış ve dünya tarihini şekillendirmiş bir vahşet tablosunu gözler önüne sermektedir.

Mitolojide, insanların kurban edilme öyküleri, dehşetin derinliklerine uzanan karanlık masalların içinde bir trajediye dönüşüyor.
Truva Savaşı'nda, Menelaus'un intikam ateşi, Agamemnon'un liderliğindeki Yunan ordusunu ölüm kusan denizlere taşıyor. Ancak bu epik hikâyenin başında, rüzgarların inatçı sessizliği, tanrıların oyunlarını açığa çıkarıyor. İşte tam da bu çaresiz anlarda, tanrılar gökyüzünden inercesine bir fedakârlık talep ediyorlar: Agamemnon'un kendi kızı İphigenia'yı acımasızca kurban etmesi. Artemis’in gökyüzünden bir geyikle inmesi, İzmirli ozan Homeros'un eşsiz kaleminden dökülen bu trajik sahne, rüzgarların esmesine, Akhaialıların Anadolu'nun kapılarına dayanmasına ve Truva'nın kaderinin derin bir çizgide belirlenmesine neden oluyor. Tanrıların duygusuz kararları, savaşın vahşi danstaki kritik adımlarını yönlendiriyor, insanlık tarihinin en karanlık ve yürek burkan sayfalarını yazıyor.

Ancak, bugünün merhamet duygusunu yitirmiş dünyasında, bu gelenek hâlâ gölgesini uzatmaya devam ediyor. Özellikle hayvan hakları sahnesinde, sokak........

© İz Gazete