Kronos, zamanın kendisiydi; zamanın dokusunu ve gücünü ellerinde yoğuran, evrenler arasında gezen bir yolcuydu. Ancak bu güç, zamanın derinliklerinde gizlenen karanlığı da besledi. Kudreti, içindeki karanlıkla birlikte büyüdü ve iktidar korkusu onu sarıp sarmaladı. Babası Uranüs'ü devirerek gökyüzünün tahtına oturduğunda, bu ilk korku onun içini kemiren bir ateş haline geldi.

Zeus, Kronos'un çocuklarından biriydi. Ancak o da babası gibi zamanın gücünden etkilendi ve kendi içindeki karanlıkla savaştı. Kronos'un iktidar korkusu onu çocuklarını birer birer yutmaya iterken, bu eylemler içindeki karanlığı daha da derinleştirdi. Ancak kaderin cilvesiyle, Zeus'un annesi Rhea'nın zekâsı ve şefkati, en genç oğlunu gizlice korumasını sağladı.

Efsaneye göre, Kronos'un zamanın yarattığı her şeyi yok ettiği söylenir. Ancak asıl yok edilen şeyler, içindeki karanlığa yenik düşen ruhlardı. İktidar ve güç arzusu, karanlığın gölgesini sonsuzluğa bıraktı.

Bu mitolojik öykü, güç arzusunun ve karanlığın nasıl zamanın akışını etkilediğini, zamanın her şeyi nasıl şekillendirdiğini ve kaderin cilvesini anlatır.
Klaros antik........

© İz Gazete