Yarım kalan hayatlar…
Ataması yapılmayan 23 yaşındaki sosyal bilgiler öğretmeni İsa Erdoğan 2017 yılında, Facebook hesabından, “Öncelikle hepinizden; ailemden, arkadaşlarımdan, yakın dostlarımdan, böyle bir üzücü durumu yaşattığım için özür diliyorum. Üzgünüm. Uzun zamandır mutsuzum. Mutlu nasıl olunur onu bile bilmiyorum aslında. Hayatımın geri kalanını devam ettirmek için umudumu, ışığımı kaybettim. Bu paradoksu kıramadım. Başka bir sebep aramanıza gerek yok. Kendi irademle, kararımla aranızdan ayrılıyorum. Bu not yayınladıktan hemen sonra hayatımı sonlandırıyorum. Vasiyet: Tüm organlarımı ve dokularımı bağışlıyorum. Ailemin rızası alınarak. En önemlisi Erzincan'a defnedilmek istiyorum” notunu paylaştıktan sonra kıydı canına.
Bu intiharın üzerinden tam yedi yıl geçmiş. Geçen süre içerisinde birçok intihar, bir o kadar kadın cinayeti, çocuk istismarı, cinnet vakası yaşandı, yaşanmaya devam ediyor ve maalesef kısa vadede bitecek gibi de görünmüyor.
Nedenini hâlâ çözemesem de dönem dönem İsa Erdoğan’ın yazdığı bu not gelir hatırıma. Hep aklımda dönüp duran şu soru;........
© İz Gazete
visit website