Güzel söz nedir? Kur’an, “kökü yerde sabit, dalları gökte olan güzel bir ağaç”a benzetir onu (İbrâhîm 14:24–25). Bu benzetme sadece şiirsel bir cümle değil, hayatın işleyen bir yasasıdır. Çünkü görünmeyen kök sağlam değilse, görünen dalın, yaprağın, meyvenin bir hükmü olmaz. Günlük hayatta da böyle: Niyet köktür; sabır gövde, zikir yaprak, amel meyvedir.

Kök görünmez; fakat ağacı ayakta tutan odur. İnsanın kökü niyetidir. “Yalnız Allah’ın rızası için” diyemeyen bir niyet, dalları gür görünse de ilk rüzgârda kırılır. Niyet Allah’a bağlanınca gövde de dayanır: sabır. Sabır, ağırdan almak değil; vaktin sahibine saygıdır. Tohumu toprağa emanet edersin; her gün kazıp bakarsan kökü koparırsın. Yaratılışın takvimine hürmet etmektir sabır: tedbir kuldan, yeşertmek Allah’tandır.

Zikir, bu ağacın yapraklarıdır. Yaprak, ağacın nefesidir; zikir de kalbin nefesi. “Kalpler ancak Allah’ı zikretmekle huzur bulur” (Ra‘d 13:28) denildiğinden beri hakikat değişmedi: Zikirsiz kalp, havasız odadır; düşünce tozlanır, duygular bayatlar. Birkaç dakikalık “Estağfirullah” bile camı aralayan bir rüzgâr gibi içeriyi tazeler.

Ve meyve… Meyve ameldir. Ama amel tek başına yeter mi? Kur’an........

© İstiklal