Muhammed Ali demiş ki; “Allaha beni düşmanlarımdan koruması için dua ettim, hiç arkadaşım kalmadı.”

Ne kadar üzücü!

Ne kadar hüzün dolu!

Ne kadar acı bir deneyim, değil mi?

Hayatın gerçeği böyledir işte!

Gerçek şudur ki; bizi en çok kıskanan, bizi en çok çekemeyen, bizi sevmediği halde sahte sevgisiyle bizimle olan ve sürekli kötü olmamızı isteyen bir sürü arkadaşımız yok mu?

Kesinlikle var..

İnsanın üzüntüsü bir başkalarının umurunda değildir.

Bizi sadece dostlarımız anlayabilir, bu da sayı olarak çok azdır.

Gecenin ortasında durmuş, ay ışığında bunları yazıyorum.

Sevdiğim kadınların çoğu yok olmuş gitmiş, unutulmuşum…

Sürekli yanımda olanların çıkarları değiştiğinde hızla uzaklaşmışlar benden.

Ve sonra kayan bir yıldızda çevremdeki insanlar aklıma geliyor..

İnsanın çevresinde genellikle şu tip insanlar bulunuyor:

Birincisi; başarısız olmamızı isteyenler…

Çevremizde en çok bunlar bulunuyor. Sahte sevgileriyle arkamızdan kuyumuzu kazanlar bunlardır.

İkincisi;........

© Hürses