Kendi evimde gelin gibi hissediyorum

Merhaba Yeşim Hanım,

Sizi senelerdir takip ediyor, birçok insan gibi yazılarınızda çoğu zaman kendi hayatımdan kesitler buluyorum. İçimi yıllardır kemiren, ama kimseye tam olarak anlatamadığım bir meseleyi sizinle paylaşmak istedim. Belki siz benim düşüncemin doğrumu değil mi olduğunu söylersiniz. Kayınvalidem artık yaşlandığı için yıl içinde üç çocuğunun evinde, sırayla kalıyor. Sıra bize geldiğinde yaklaşık üç ay misafirimiz oluyor ama inanın bu misafirlik hayatımızı altüst ediyor. Evdeki düzenim bozuluyor, mutfakta kendimi yabancı gibi hissediyorum. Ne yaparsam yapayım bir kusur bulunuyor. “Pilava bu kadar yağ konur mu, israf bu!”, “Yoğurdun dibini neden atıyorsun, ondan güzel çorba olur.”, “Bu patates fazla haşlanmış.” gibi sürekli müdahale eden bir ses evin içinde hiç susmuyor. Ama iş sadece mutfakla da bitmiyor. Çocuklara nasıl davranacağımı bile eleştiriyor. “Onlara fazla yüz veriyorsun, şımartıyorsun.” diyor. Çocuklar dışarı çıkmak istese “Bu saatte nereye gidilir?”, “Arkadaşlarının evine bu kadar sık gidilir mi?” gibi cümlelerle hem beni hem onları huzursuz ediyor. Kendi torunlarıyla bile mesafeli bir dili var. Oysa ben onların özgüvenli, rahat, mutlu bireyler olmalarını istiyorum. Ama kayınvalidem evdeyken üzerimizde görünmeyen bir baskı oluyor. Eşim arada sırada “idare et, sonuçta annem yaşlı” diyor ama bu “idare etmek” yıllardır hep benden bekleniyor gibi geliyor. Evimde kendimi ev sahibi değil de bir gelin gibi hissediyorum. Onunla çatışmak istemiyorum, yaşına hürmetim var ama bir yandan da kendi evimde kendi........

© HTHayat