Bu yazıyı 50 yaş altı "gençler" okumasın!..

"Neden" diye sorarsanız, söyleyeyim: Sıkılırsınız...

Çünkü bu yazıya konu olan "abileri, amcaları ve ablaları" sizler pek tanımazsınız...

Onlar bizim, yani yarım asırı devirmiş neslin "kahramanları"...

Duymuşsunuzdur mutlaka babalarınızdan; hatta dedelerinizden...

Sadece yaşınız itibariyle pek bir şey ifade etmez bu isimler size...

Ama biz onları "siyah-beyaz" televizyondan daha önce tanıdık...

Yani çok ama çok eski dostlar hepsi de...

Radyonun içinde "küçük adamlar" var sandığımız yılların kahramanları...

Koca mahallede sadece bir çocuğun bisikleti olduğu dönemlerin yıldızları...

25 kuruşa leblebi tozu ile gazoz aldığımız günlerin yadigârları...

Kısacası; o yılların çocukları olan bizlerin vazgeçilmezleriydi, yol arkadaşlarıydı bu "çizgi" adamlar...

Onlarla yatar, onlarla kalkar, hatta tuvalete bile onlarla girerdik...

Zaman zaman birbirimizle "değiş-tokuş" yapardık bu kahramanları...

Her yeni macerayı gazete bayiinin önünde, kasabın kapısında........

© Hedef Halk