Fenerbahçe'nin Galatasaray ile puan farkını 8'den 6'ya düşürdükten sonra motivasyonu daha da arttı ama bu motivasyonun getirdiği artılar kadar eksiler de oluyor. Eksisi; heyecanı, stresi telaşa çevirebiliyor ki bunu dünkü maçın ilk yarısında gördük.

Ancak genel anlamda Mourinho üzerinden okuyacak olursak; Mourinho, özellikle evinde oynadığı Hatay maçıyla birlikte Adana Demirspor maçlarının daha yumuşak geçeceğini düşünerek genelde sürekli kullandığı oyunculardan ve sistem üzerinde çok değişikliğe gitti.

O maçlarla birlikte daha ofansif bir 3'lü savunmayla oynayıp çift santrfora evrilerek, puan farkı da fazla olduğu için riskli bir oyunu tercih etti.

Tabii en çok da özellikle istediği şuydu; Galatasaray maçına kadar puan farkını minimuma indirmek ve oradan da 3 puanla dönmek. Bütün stratejisini oyun ve mental olarak Galatasaray maçına hazırlamaktı. Bu süreçte de maçları kazanırken yapacağı transferleri düşünüyordu. İki tane stoper alıp savunmayı sağlama tutup daha riskli oynayacak bir oyun düzeni planlıyordu.

Avrupa Ligi'nde Lyon daha derli toplu bir takım olduğu için rakibin pas oyununa mağlup oldu. Oyun hakimiyetini rakibe kaptırmıştı. O maçta Lyon da Fenerbahçe de aslında maç öncesi istediği puanları aldılar, o da oyunun temposunu etkiledi. O gün özellikle orta sahada Amrabat ve Fred'e çok gidilmesi ve bunlardan da Amrabat'ın sürekli savunmanın arasına girme alışkanlığı, takımın boyunu uzattığı gibi takımı da oyunun içerisinde yorgunluğa doğru götürdü.

Bunun sıkıntısını zaten Göztepe maçının ilk yarısında gördü.

Şöyle ki; Göztepe maçında da sistem aynıydı fakat Göztepe uzun top oynayıp önde baskı yapmaya çalışan bir takım, topa çok sahip olan bir takım değil. Fenerbahçe'ye karşı çok temaslı oynayarak ilk yarıda uzatmaların son dakikası dışında pozisyon vermediler.

Lyon maçından yorgun çıkan Fenerbahçe takımı özellikle orta sahada Fred ve Amrabat'ı çok yalnız bırakarak Göztepe karşısında ilk yarıda başarısız olmasını sağladı.........

© Habertürk