‘İçine atıyorsun, atma…’

(Vavien)

*

Allah’ın belası hilti, iki sokak ötede kentsel dönüşüm nedeniyle yıkılan binanın molozlarını değil benim beynimi un ufak ediyor saatlerdir! Dev bir şantiyenin orta yerine oturmuş oraya buraya dağılmış düşüncelerimin enkazı altından çıkmaya çalışıyorum. Düşünecek bu kadar çok şeyi ne ara biriktirdim ben; her birine nasıl yetişiyorum bilmiyorum. Ama elimde değil metroda, markette, yolda yürürken ya da düşte, evet evet düşte… İki kat arası merdiven çıkarken kurduğum saçma düşte bile kendimi gereksiz dertlenirken buluyorum. Memleket dertlenecek konu üretim tesisi mübarek çok şükür her güne yeni bir dert koyuyor önümüze ve ben bunlarla da yetinmeyip kıtalar, okyanuslar ötesi kederleniyorum. Hiltinin sesi sustu mu yoksa ben mi artık onu kafamdaki seslerden ayırt edemiyorum anlamıyorum. Son yarım saattir Kanada’da bir radar istasyonunda kutup ayısı tarafından öldürülen iki görevliyi düşünüyorum. Ben, Kanada’da bir radar istasyonunda çalışan iki kişinin kutup ayası tarafından öldürüldüğünü niye biliyorum?!

“Benim derdim bana yeter…” diye aradığım arkadaşım en son 40 yıl önce lisede duyduğum o cümleyi söyleyip hiltiden beter kahkahasıyla kafatasımı delip beynime ulaştı: “Oğlum takma kafana tokadan başka ahahahahah!”

“Düşünmek acıtır!” diyen kimdi hatırlamıyorum ama arkadaşımın sinir bozucu kahkahası da en az düşünmek kadar acıttı!..

'AŞIRI DÜŞÜNME' MAYALI HAMUR GİBİ BİR ŞEY Mİ GERÇEKTEN?

“Gereğinden önce dertlenmek gereğinden fazla dertlenmektir…” diyen Seneca gelse de halimizi görse… Önüm arkam sağım solum aşırı dertlenmekten taa en başta neye dertlendiğini unutan insanlarla dolu. Bir noktada her şey saçma geliyor! Bir şekilde hepimiz içinden geçip gittiğimiz şu hayatı yaşamaktan başka bir şey istemiyoruz. Ama olmuyor; izin vermiyorlar… Dünyayı sırtından taşımaya mahkum Atlas gibi altında ezildiğimiz düşüncelerle oradan oraya dolaşıp duruyoruz.

Psikoloji........

© Habertürk