Bir diğeri peluş battaniyeleri bile değil ipeklere sarılarak, korunaklı şatonun en güvenli, en kapsamlı doktorların, uşakların sıraya dizilerek pervane gibi döndüğü sıcacık evinde açtı gözlerini.

Dünyaya gözlerimizi açtığımızda nerede yaşadığımızın bir önemi yoktu. Hiçbir şeyin farkında değildik. Sadece bulunduğumuz her şeye teslimiyetteydik. Geldiğimiz yerde savaşlar, ihanetler, para, nefret, kaos, adaletsizlik ne varsa farkında değildik. Tek bir amacımız vardı yaşamak… Bebekler de bunu yaptı sadece yaşamak gayesi ile var güçleri ile ağladı.

Ağlamak ne gariptir ki köyde dünyaya gelen........

© Haberton