Zihnimizde tekrar eden cümleler, “Bunu nasıl yaptım?”, “Keşke o gün öyle davranmasaydım” gibi içsel hesaplaşmalarla bizi içine çeker. Psikolojik literatürde bu durum, bireyin kendi hatası nedeniyle yaşadığı suçluluk ve pişmanlık duygusunun zihinsel, duygusal ve davranışsal düzeyde etkilerini ifade eder. İşte bu noktada “kendini affetmek” kavramı karşımıza çıkar; çünkü affetmek, iyileşmenin başlangıcıdır.

Toplumda sıkça yanlış anlaşılan kavramlardan biri, kendini affetmektir. Birçok kişi bunu “bahane üretmek” ya da “sorumluluktan kaçmak” olarak algılar. Oysa kendini affetmek, suçu görmezden gelmek değildir. Aksine, hatayı tüm çıplaklığıyla kabul edip onunla yüzleşmeyi, duygularla temas etmeyi ve ardından kendine karşı şefkatli bir yaklaşım geliştirmeyi içerir. Psikolog Enright’a göre affetmek, hem bilişsel hem duygusal bir süreçtir ve kişinin içsel barışa ulaşmasına hizmet eder.

Klinik gözlemler ve araştırmalar, kendini affedemeyen bireylerde sıklıkla depresyon, anksiyete, düşük benlik........

© Haberton