Anadolu’da kimi söze başlanırken; “hikâye bu ya!” diye başlanır.

Ben de yazıma “öykü bu ya!” diye başlayacağım.

Günlerden bir gün padişah, bir imam ile bir baba ereni huzura çağırır. Gerekli ağırlamalar yapılır. Günün konuları üzerine imam ile baba erenin görüşleri alınır.

Vakit olur ayrılma zamanı.

Padişah imama sorar:

-İçki var mı? Cevap yok efendim.

-Kumar var mı? Yok efendim.

-Kadın kız var mı? Hayır efendim.

-Âlâ çok iyi. Der ve kuşağından bir altın çıkarıp imama uzatır.

-Ömrünüze bereket sultanım. Padişahım çok yaşa! Der imam.

Sıra Bektaşi erene gelir.

-İçki var mı? Cevap eh işte padişahım akşamdan akşama, arpanın durumuna göre.

-Kumar var mı? Zaman zaman o da arpanın durumuna bağlı.

-Kadın-kız? Sultanım sonuçta erkeğiz, ihtiyaç oldukça.

Padişah kuşağından bir kese altın çıkarır ve........

© Habererk