2015 yılının haziran ayında yapılan seçimlerden sonra PKK’nın başlattığı kalkışma ülkücülerde derin bir kırılma meydana getirdi. Bahçeli önderliğindeki ülkücüler Erdoğan’a tam destek verirken, Akşener ve arkadaşları bu siyasete muhalefet ettiler. Bahçelinin stratejisi belliydi. MHP, milli politikalar takip ettiği sürece Erdoğan’ı destekleyecekti. Akşener’e göre ülkücüler ülkeyi yönetecek seviyeye gelmişlerdi.

Bu birikimi Erdoğan’ın peşinde harcamak yanlıştı. Ülkücüler, ülkücü bir cumhurbaşkanın seçilmesini sağlayarak ülkeyi yönetmeliydi. Ülkücülerin büyük çoğunluğunun kendisi gibi düşündüğüne emin olan Akşener, partiyi olağanüstü kurultaya götüremeyince, arkadaşlarıyla birlikte MHP’den ayrılarak İyi Partiyi kurdu. Çekirdek kadrosu ülkücülerden oluşan İyi Partinin kurucuları arasında merkez sağ, merkez sol ve milli görüş kökenli siyasetçiler de vardı.

2018 yılında yapılan seçimlere ülkücüler, iki büyük partiye bölünmüş olarak girdiler. Akşener ve ekibi, MHP’nin %3-4 civarında oy alacağından, İyi Partinin ’yi yakalayacağından emindi. Akşener, diğer muhalif liderlerin ısrarlı taleplerine rağmen, muhalefetin müştereken Abdullah Gül’ü aday göstermesini kabul etmedi. Meral Akşener, 2018 cumhurbaşkanlığı seçimlerine ‘’ülkücülerin adayı’’ olarak girdi. Onun planına göre ilk turda hiçbir aday seçilemeyecekti.

İkinci tura Erdoğan ve kendisi kalacaktı. Muhalif oylar kendisinde toplanacağından, Akşener, cumhurbaşkanı olacaktı. Plan güzeldi ama gelin görün ki, Akşener, İyi Partiye oy veren vatandaşların dahi oyunu alamadı. civarında rey alarak ikinci olmayı hedeflediği seçimlerde, %7 oy alarak ancak dördüncü oldu. Seçim ikinci tura kalmadığı gibi dibe vuracağı öngörülen MHP, İyi Partiden fazla oy aldı. Yani Akşener’in hiçbir planı tutmadı.

‘’Ülkücü bir cumhurbaşkanın’’ seçilmesinin........

© Habererk