Bir anda masada başkalarının da olduğunu fark etti. Gözlerini açıp kapattı. Biri orta yaşlı, diğeri daha genç iki kişi daha masada oturuyordu. Uyur gezer olduğu için burada nasıl oturduğunu hatırlamıyordu.

“Selamün Aleyküm ... Kusura kalmayın…. Uzun yoldan geldim… Feci uykusuzdum… Sızıp kalmışım. Sizi fark etmemişim” diyerek, ayağa kalkmaya çalıştı.
“Aleyküm selam. Fark etmez kardeş. Kalkmana gerek yok… Çok yorgunsunuz Keşke evine gidip istirahat etseydin.”
Sonra yine sandalyeye çömeliverdi. Aslında iyi de olmuştu. Hastanedeki son nöbeti sonrası, bir şekilde sokaktaki vatandaşın hissiyatını öğrenmek istiyordu. Aç karına içtiği sert çaylar, nöbet stresinden kıvranan midesini daha da germişti. O anda kıraathaneye başında tepsi ile bir simitçi girdi. Ağrıyan aç midesine dindirmek için simitçiye seslendi.

“Simitçi!.. Üç simit versene…”

Hızlıca gelen simitçi, çıplak elleriyle ona üç simit uzattı. Hijyenik değil diye önce almak istemedi. Sonra muhabbete konu olur diye düşündü. Hem uzun yol şoförü olduğunu söylemişti. Simitleri alıp cüzdanından çıkardığı otuz lirayı uzattı.

“Abi simide zam geldi. On üç lira oldu...”

Bunun üzerine bir on lira daha uzattı. Masadakilere seslendi.

“Simide yine gelmiş…Buyurun çayla iyi gider…”

İşte simitçi sayesinde beklediği muhabbet kapısını aralıyordu. Ama simidi afiyetle yemeye başlayan adamlardan tık yoktu. Tam ümidi yitirmişti ki
“Her gün zam her gün zam…” diye yineledi.

“Simitçinin bir suçu yok. Her şeye geliyor kardaş!” dedi orta yaşlı olanı.

“Ama bir tepki yok . Doktor muayeneye zam yapsa hemen saldırıyorlar.”
Neden hemen sağlığa giriş yapmıştı. Şimdi onun nöbetten çıkan bir doktor olduğunu anlasalar, muhabbettin tadı tamamen........

© Güneydoğu Ekspres