Bir elinde çiçekli balon, bir elinde aşı ile ambulans hemşiresi çocukları karşılıyor. Belki birazdan acil bir vaka çıkışı yapılacak. Bu mutluluk gün içinde son bulacak.
Aşı kampanyasında güler yüzlü çocuklardır stresi öteleyen…

Mutluluktur aşısını olup bazen bir balon, bazen bir şeker, bazen bir tebessümle koşarlarken ardında duyulan…

Bu mutluluk ile mecburi hizmet günlerini hatırlıyor. Herkesin sağlıklı kalmasının çabasının verildiği yıllar…

O zamanlar sağlık ocağı var. Sağlık ocağının yeşil brandalı arazi tipte bir cipi var. Yine sağlık ocağına bağlı sağlık evleri var. Orada ebeler sağlık ordusunun en uç akıncıları gibi güven içinde çalışıyor. Kimse ne idarenin ne de köylünün mobbingiyle henüz tanışmamış.

Sağlık ocağının şoförü Emin abi yine cipi hazırlıyor. Eski model cipin birçok sorunu var. Ama çocukların Emin amcası için çözülebilecek sorunlar. Çocukların aşılanmasına hiçbir engel tanımıyor.

Toprak yollarda köy köy, mezra mezra, ev ev dolaşılıyor. Cipin gidemediği yerlere coşkuyla yürünüyor.

Ve tatlı bir yorgunluk ile çocuklar aşılanıyor.

Aslında bir çok mezundaşı gibi sağlık ocağında durup TUS’a çalışmak da var. Ama köylere gidip odun sobasında aşı sonrasının çayını içmek de var. Tabi ki soba etrafında memleket ahvali sohbeti şehirdeki gibi kırıcı ve gölgeli olmuyor.

O hep ikincisini tercih ediyor. Çünkü köylüler mutlu. Ve mutlu olmalarında emeği var. Aslında bunu daha........

© Güneydoğu Ekspres