Hayat gailesi, akli veya fiziki yoğunluk ve bir sürü başka nedenle çok sevdiğimiz, takdir etiğimiz arkadaşlardan, meslektaşlardan bazen uzun süre kopabiliyoruz. Üzücü bir durum ama maalesef hayatın da acı bir gerçeği…

Birkaç hafta önce Gazeteciler Cemiyeti Basın Evi’nde Cemiyet’in önümüzdeki dönemde ne gibi destek programları yoluyla medya sektörü işsiz ordusuna, mesleğin geleceğine katkı koyabileceği konusunda fikir fırtınası içindeydik. Yazılı basın veya ses-görsel alanda faaliyet veren meslektaşlara yönelik çalışmalar kadar, nasıl bir süre önce Podcast alanında ve foto-muhabirlerin çalışmalarına telif programında alan açmış isek, acaba video teknik ve hatta programcı arkadaşları çalışmalarımıza nasıl dahil edebileceğimizi tartışıyorduk.

İçimi bir anda o çok bildiğim suçluluk, kabahatliymişim duygusu kapladı. Çok şükür, hissetmeyenlere tavsiye ederim. Bu duygu bir içe dönüp kendi muhasebenizi yapmanıza, farkında olduğunuz ama önemsemediğiniz veya tümden hiç farkına varamadığınız hatalarınızı, eksikliklerinizi, sorumluluklarınızı gözden geçirip, fazla geç olmamışsa düzeltici adım atmanıza imkân verir.

Yüreğim adeta demir bir top gibi olmuş,........

© Gazete Durum