Bir bayramı daha tarihe uğurladık! Her bayramda olduğu gibi bu bayramda da sevinenler olduğu gibi, üzülenler de oldu. Böylesi gelir dağılımı modelinde bir haftalık tatil için yurt dışına gidenler olduğu gibi, yurt içinde kalıp, doğup büyüdüğü şehre dahi gitmeyi göze alamayanlar vardı. Yurdunu vatandaşa yabancılaştıran siyasal model, çok şükür ki, dilini dahi anlayamadığımız saygılı/saygısız insan güruhu arasına sıkışan insanımıza adeta masrafsız ve vizesiz hayali yurt dışı yaratarak ruhumuzu muazzep kıldı! Demek ki, emperyalizme saygılı alicenap büyüklerimizin halkımıza reva gördüğü yönetim tarzı bu imiş, halkımız da bu tarz siyasete icabet etmişse, kime ne laf düşer ki!

Bir düşünelim, acaba bir devlet ne zaman tasarrufa ihtiyaç duyar? Nasıl oluyor da, AKP ve sadık yandaşlarının dillerinden düşürmediği İkinci Paylaşım Savaşı yılları karne eleştirisi, ne hikmetse günümüzde ücret baskılaması şeklinde, hem de geçmişten çok daha şiddetle yaşanmaktadır! Acaba bu durum sabır gösterilecek ilahi kader midir, yoksa emperyalizme göz kırparak ülke sömürüsüne yol açan siyasi yandaşların ülke halkını sürüklediği bir sonuç mudur? Aynen yukarıda söylediğim gibi, emperyalizme saygılı alicenap büyüklerimiz halkımıza bunları layık görmüş, halkımız da bu liyakate icabet etmiş ise, bu anlaşmada kime ne laf düşer ki! Bu sürüklenişte, zevahiri kurtarmak ve bazı siyasi manevralarına paravan oluşturmak üzere bu kez tasarruf genelgesi yayımlayan iktidar blokuna kim ne diyebilir ki! Ancak, iş o kadar da basit değildir; gelişmelerin sis perdesini biraz araladığımızda sezinliyoruz ki, bugün halka yutturulmaya çalışılan tasarruf sözcüğü ve bu doğrultuda hazırlanan meşum genelge, iç ve dış sermaye baskısında geliştirilen halka düşmen politikaların despotik görüntüsünün perdelenmesinde kullanılan ekonomi soslu paravan........

© Evrensel