Yıl 2020, aylardan mart... Pandeminin artık Londra’da kol gezdiği; soluduğu her yerde küflü, paslı, acımsı bir tat bıraktığı bir dönem. Havayı yağışsız bulduğumuz bir öğle vaktinde yürüyüş yapalım dedik ve sitemizin içindeki mezarlığa gittik. Yok artık, yürüyüş için mezarlığa mı gidilir dediğinizi duyar gibiyim. Londra’da içinde yürüyüş parkurlarının ve bankların da olduğu Victorian tarzı büyük mezarlıklar var. Mesela Chelsea’de de var yine bu tarz içinde oturabileceğiniz, gezebileceğiniz alanların olduğu bir mezarlık. Orası da sıra dışı enerjilerin kol gezdiği, atmosferinde ilham bulabildiğiniz yoğun bir yerdir. Tuhaf geldiği kadar olağan, uzak hissettirdiği kadar da yakın türden yerler. Hala aklınıza yatmadıysa yazar kafası deyip geçin lütfen.

Mezarlıkta huzurlu bir yürüyüşün ardından orman tarafındaki banklardan birine oturduk. Birkaç gün önce Putney’de ikinci el bir kitapçıda arka kapağını okuduktan sonra elimi üzerinden çekemediğim eski bir kitap da yanımdaydı: Anarchism of Thought. Kitap, akıl ile zihin arasındaki anarşizmi ele alıyor; insanın düşüncelerini anarşizm süzgecinden geçiriyor ve bu dörtlünün aralarında yarattığı anarşisti adeta masal diliyle anlatıyordu. Son sayfaya gelmiştim:

“Thinking and dreaming saves you from deafness. If a creature deaf from birth condemns its forest to a pitch-black darkness, dreaming leaves it speechless. If it could think, it would be thankful that it could dream. But it deprived itself of both. That's when the deaf and the dumb were separated from each other. The forest agreed to this. The anarchists among them...”

(Düşünmek ve hayal kurmak insanı sağırlıktan kurtarır. Doğuştan sağır bir yaratık, ormanını zifiri karanlığa mahkûm ederse, rüya görmek onu suskun bırakır. Düşünebilseydi, hayal kurabildiğine şükredecekti. Ama kendini her ikisinden de mahrum etti. İşte o zaman sağırlarla dilsizler birbirinden ayrıldı. Orman bunu kabul etti. İçlerine sızan anarşistler...) Son paragrafı da okuduktan sonra artık zehri almıştım; çekimser........

© Eurovizyon