Partiler kuruluş aşamasında, büyük iddialarla ortaya çıkarlar. Ahlak ve adalet savunusu yaparlar. Fakirin, fukaranın yanında olacaklarını, kul hakkı yemeyeceklerini belirtirler. Garip/gureba lafı dillerinden düşmez. Yalancı bir cennet vaat ederler. Hayat pahalılığından, geçim sıkıntısından bunalmış kitleleri böyle kandırırlar. Onların rüyalarını, hayallerini iktidarlarına basamak yaparlar. En büyük iddiaları siyasi ahlaktır.

İş başına geldikten kısa bir süre sonra her şey değişir. Gerekli imaj oluşturulduktan sonra, yavaş yavaş verdikleri sözleri unuturlar. İmajın yerleşmesi, tutulmayan sözlerin üzerini örter. Çünkü bir "kesin inançlılar" kitlesi yaratılmıştır. Artık parti ve lider ne yaparsa yapsın haklıdır. Her söz ve siyasetini savunacak, zihnini hakikate kapatmış bir kitle vardır. Her şey o imaj üzerinden gider ve imaj her şeyi mümkün ve meşru hale getirir. Yerleşen imaj İslamcılıksa, İslamcılığın hatırı için en aykırı icraatlar olumlanır. Kesin inançlı, icraata değil imaja bakar. Her seferinde olumlanan, tecdid-i iman edilen İslamcılıktır.

Aldatmakta ustalaşan siyasetçiler, kendilerine yönelen eleştirileri, arkasına saklandıkları........

© Enpolitik