Seçim bitti, şimdi muhasebe zamanı. Partiler, aldıkları veya alamadıkları oyların hesabını yapacaklardır. Bu sonuç, aslında genel seçimlerde de alınabilirdi. Altılı masada yaşanan gerilimler, kalkmalar, geri dönmeler, Kılıçdaroğlu’nun adaylık ısrarı vatandaşın AKP’ye göstereceği kırmızı kartı geciktirdi.

CHP, 70’li yıllarda Ecevit’in kazandığı seçimden sonra ilk defa bu kadar büyük oranda bir oy alarak birinci parti oldu. Bunun birçok nedeni var. Kılıçdaroğlu ile başlayan –milletin değerlerine- açılma(en azından kavgayı bırakma) siyaseti daha önce CHP’ye oy vermeyi neredeyse müşriklik sayan sağ veya mütedeyyin seçmenin CHP algısında yumuşamaya neden oldu. Bunda, bazı adayların performansları, kullandıkları dilin de büyük etkisi var.

İmamoğlu ile Yavaş’ın belediyeleri partisizleştirme, her eğilimi kucaklama siyasetleri ve AKP/MHP cenahından onlara yönelik iftira siyasetinin boş çıkması vatandaşı CHP’ye oy vermede rahatlattı. Halbuki ne demişlerdi; İmamoğlu gelince İstanbul’da belediyenin işlettiği bütün mekanlar meyhane olacak, Ankara’da su faturalarını PKK’lılar yazacaktı. Hiç biri olmadı, iktidar kendi yalanı ile baş başa kaldı. Hele Cumhurbaşkanının son gün para sayma görüntüleri ile ilgili söyledikleri tam bir felaketti. Ona göre o paralar Kandil’e gidecekti. Kaybetmenin telaşı, iktidarda hiçbir ahlaki hassasiyet bırakmadı.........

© Enpolitik