Bir “15 Temmuz Demokrasi ve Milli Birlik Günü”nü daha geride bıraktık.

Malûm, bu gün 15 Temmuz 2016’daki darbe girişiminin ardından bu iktidar tarafından resmi tatil ve anma günü yapıldı.

Peki, 15 Temmuz darbe girişimi, Türkiye siyasi tarihi açısından tam olarak ne anlama geliyor? Darbenin arkasındaki ana dinamikler ve güç ilişkileri neler? Bu yazıda kısaca bunu irdeleyeceğim.

15 Temmuz darbe girişimini anlayabilmek için, Türkiye’nin 2002’den önceki siyasi rejimini iyi bilmek gerekiyor.

Çok partili siyasal rejime geçip 1950’de iktidarın ilk kez seçimle el değiştirmesinden itibaren Türkiye’de askeri ve bürokratik bir vesayet rejimi olageldi. Bu rejim özellikle 27 Mayıs 1960 darbesinden sonra kurumsallaştı.

Atatürkçü ideolojideki en üst/tepe bürokrasi, özellikle de ordu ve yargı elitleri, demokratik seçimlerle iktidara hangi siyasi parti gelirse gelsin, “Cumhuriyet’in temel nitelikleri” olarak belirlediği hususların değişmesine kesinlikle izin vermeme hedefiyle hareket etti. Bu amaçla, gerektiğinde çeşitli biçimlerde sivil ve demokratik siyasete müdahalede bulunmaktan kaçınmadı.

Özellikle 1980’lerden itibaren bu müdahalelerden en çok “nasibini alan” İslamcılar oldular. “İrticai faaliyetle mücadele”, Cumhuriyet’in temel niteliklerini korumak adına Atatürkçü devlet elitinin en baştaki önceliklerinden birisiydi. Bu doğrultuda, tarikat ve cemaatlerin faaliyetleri ciddi oranda kısıtlandı ve İslamcı çizgideki siyasi partiler defalarca kapatıldı.

Bu cemaatlerden birisi olan Fethullahçılar, Atatürkçü devlet elitiyle mücadele edebilmek için 1980’lerden itibaren “kaleyi içeriden fethetme” stratejisi izlemeye başladılar.

Genç yaşta cemaatin verdiği alternatif eğitim ve endoktrinasyon programlarından geçirilen zeki öğrenciler, İslamcı kimliklerini gizleyerek başta ordu ve yargı olmak üzere devletin kilit kurumlarına sokuluyor, böylece devlette adım adım kadrolaşılıyordu.

Atatürkçü........

© Elips Haber