Ferzan Özpetek’in ‘Şahane Misafir’ini tiyatroda oynayan Serra Yılmaz’ın İtalya’daki tiyatro oyunları hep kapalı gişe… Floransa’daki turnenin son günü seyirciyle gözyaşı içinde buluşan ünlü oyuncu ile tiyatro, yaşadığı şehirler, kadın olmak ve yemek üzerine: “Talep olduğu takdirde tek kişilik bir oyun projem var. Ama Türkiye’de oyunculuk şimdilik düşünmüyorum. Bir aylık oyun olursa o başka…”

Oyuncu Serra Yılmaz, tiyatroya uyarlanan Ferzan Özpetek’in 2012 tarihli sinema filmi ‘Şahane Misafir’ oyunuyla İtalya turnesinde.

19 yıldan beri İtalya’da sahneye çıkan Serra Yılmaz, Floransa’daki turnenin son günü, seyircilere göz yaşları içinde veda eden fotoğrafı sosyal medyaya düşünce merak ettim. Whatsapp üzerinden tatlı tatlı sohbet ettik. Hatta ben konuşurken kaydı beceremeyince Serra Yılmaz imdadıma yetişti ve kayıt alarak bana gönderdi…

Ferzan Özpetek’in ‘Şahane Misafir’ini oynadığını Floransa’da sahnede göz yaşları içinde seyirciye veda ediyorsun. Tiyatro turu Catania, San Remo, Cenova, Napoli gibi yerlerde devam edecek. Biraz da memleketin olan Floransa’daki veda çok özel gibi. Neden?

haber-fzmq.jpg" alt="" width="615" height="426" />

Floransa’daki tiyatro çok özel. İtalya ülke olarak çok güzel tiyatrolarla dolu. Kimi zaman küçük bir kasabada mücevher gibi bir İtalyan tipi bir tiyatro çıkabilir karşınıza. Floransa’da 5 gün oynadığımız, tarihi 17. yüzyıla dayanan La Pergola Tiyatrosu ülkenin en güzel tiyatrolarından biri. İtalyanların Sarah Bernhardt’ı diye bilinen Eleonara Duse’nin soyunma odası, sahnenin altında çok eski mekanizmalar duruyor, tiyatro müzesi var. Duse’nin giyinme odasını kullandığım bu tiyatro salonu eşsiz ve bizim için çok anlamlı bir yer. Ama diğer yandan Floransa seyircisi çok iyi tepki veren bir seyirci. Alkışı cömert, en küçük espriyi bile kaçırmaz. Dolayısıyla böyle bir seyirci karşısında oynamak daima hoşumuza gidiyor.

Tabii Ferzan faktörü de var değil mi?

Evet. Ferzan’ın çok önemli bir hayran kitlesi var. Ne yaparsa anında seyreden, kitabı çıkarsa anında satın alan bir hayran kitlesi. Bu oyununu kapalı gişe oynadık. La Pergola Tiyatrosu biliyor ki oyun 5 gün değil 10 gün kalsa biletler hep tükenecek. Turne olunca tiyatro yönetimleri uzatmıyor. Gözyaşlarıma dönersem, Floransa’da oturan bir oyuncu olarak seyirciye selam verip bir veda edeyim dedim. “Bugün son oyunumuz” derken kendim duygulandım. Tüm oyuncular da öyle. Hepimizin gözleri yaşardı. Duygusal bir veda oldu.

Ferzan Özpetek’in vazgeçemediği oyuncuların başında geliyorsun. Hatta yabancı bir dergide senden ‘Özpetek’in kült oyuncusu’ diye söz edildiğini okumuştum. Gerçekten öyle mi?

Burada ‘kült oyuncudan’ ziyade ‘muse’ yani “ilham perisi” diyorlar. Bence tüm bu tanımlar abartılı. Tabii ki birlikte çalışmayı seviyoruz. Ama bir de şu var: Ferzan herhangi bir şey yaptığında seyirci de Serra Yılmaz da olsun diye bir beklenti var. Mesela bir iş yapıyor, ben yokum. Seyirciler bana “Ama bu filmde yoksun olmaz” diye yazıyorlar. Ferzan beni daima oynatacak diye bir şey yok. Bu bir mahkûmiyet değil ki, her filminde beni bir yere sıkıştırsın. Bana uygun bir şey olursa tabii ki beni oynatacak. Bir de ‘kült oyuncu’ filan gibi tanımlar hiçbir zaman oyuncunun avantajına değil. Çünkü bir yönetmenin kült oyuncusu olduğunda bir sürü başka yönetmenler seninle çalışmak istemiyor. Neticede kısıtlayıcı bir........

© Ekonomim