Bankadaki ilk günlerimde idi. Genel müdürlükte parlak takım elbiseli birisini yöneticilerin odalarına girip çıkarken gördüm. Sonra benim odaya geldi, tanıştık. Ankara’daki şube müdürlerimizden birisi imiş. Şube yeni bir binaya taşınıyordu. Cuma günü şubenin açılışı olacaktı. Bir davetiye verdi. Açılışa beni de davet ediyordu. Ben ise yeni çalışmaya başladığım kurumu tanımaya çalışıyordum. Bu konuda her fırsatı değerlendiriyordum. “Tabi gelirim, cuma günü görüşürüz” dedim. O gün, günlerden salı idi.

Perşembe günü bankanın disiplin kurulu toplantısı vardı. Disiplin kurulu toplantısına insan kaynakları grubunun bağlı bulunduğu genel müdür yardımcısı girmişti. Toplantı çıkışı odasında toplandık. “Bugünkü toplantının en önemli kararı şu” deyip bana bir dosya uzattı. “Bu şubede usulsüz kredi verilmiş ve kredi batmış. Banka zarara uğramış. Şube müdürünün iş akdini feshediyoruz” dedi. O zaman dosyaya baktım. “Aaa, bu salı günü davetiye dağıtan şube müdürü. Ama yarın yeni şube binası açılışı var. Olamaz” dedim. Genel Müdür Yardımcısı “Tabi olamaz, onun için iş akdi feshini kendisine sözlü olarak tebliğ etmemiz gerekir”dedi. Sekretere "Şube Müdürü’nü arayalım” dedi. Anında telefon bağlandı. Genel Müdür Yardımcısı telefon ahizesini kaldırıp “Bir dakika” dedi. Sonra da ahizenin bir ucunu eliyle kapatıp bana uzattı. “Gerekeni yapalım, tebliğ edelim” dedi.

Şaşırmıştım. Bu........

© Ekonomim