- Çırak bulamıyoruz

Şehir büyüdükçe, ihtiyaçları karşılamak için onca yolu gitmek pratik olmuyor. Örneğin, İstanbul’da Beylikdüzü’nde yaşıyorsunuz. Peynir almak için galaksinin öbür ucundan, Beylikdüzü’nden Mısır Çarşısı’na gitmezsiniz. Bunun için yerinde hizmet veren bakkallar vardır. Ya da zincir mağazalar. Ama bazı özel ihtiyaçlar için hala şehrin merkezine gitmeniz gerekir. Biz de abajurun bozulan şapkası yerine şapka bulmak için Şişhane’ye gittik.

Abajuru aldığımız dükkânı bulduk. “Hazırda yok, ama ben hemen yapayım” dedi ve yaptı. O çalışırken ben de sordum: “Kaç yıldır bu işi yapıyorsunuz?”. Şöyle konuştu; “Askere gitmeden bir şirketin muhasebe bölümünde çalışıyordum. Asker dönüşü komşumuzun dükkânında iş buldum. Onlar bu abajur işini yapıyordu. Bir elemanları işten ayrılmıştı. Beni onun yerine geçici eleman olarak işe aldılar. Ama sonra full-time olarak devam ettim. Beş yılın sonunda da kendi işimi kurdum. Yirmibeş yıldır çalışıyorum”. “Peki, kim devam ettirecek işinizi?” diye sordum. “İki kızım var, birisi okulunu bitirmek üzere, biri de daha küçük. Benden sonra bu işi yapacaklarını sanmam. Kimse çırak olarak da çalışmak istemiyor. Biz çırak bulamıyoruz”

Abajurcunun söylediği çok önemli bir şey vardı. "Biz çırak bulamıyoruz” dedi. Bu sorun bütün sektörlerde en önemli sorun olarak karşımıza çıkıyor

Sorunun iki yakası

İşlerin yolunda gitmediğini anlatmak için kullanılan bir deyiş vardır: “İki yakası bir araya gelmedi” denir. İşgücü pazarındaki genel gidişat için de bu deyişi kullanabiliriz. Yakanın birinde gençlerimiz var. İşsiz gençlerimiz. Binbir ümitle üniversiteye giren, okullara tonlarca para veren, sonra iş pazarında değersiz diplomaları ile iş arayan, ama bulamayan gençlerimiz. Neler olmayı hayal ederken motosiklet üstünde, kelle koltukta paket dağıtan, millete yemeğini sıcak yetiştirmeye çalışan gençlerimiz. Gençlerimiz........

© Ekonomim