Το γεγονός που απασχόλησε τις παγκόσμιες ειδήσεις την προηγούμενη εβδομάδα ήταν η επίσημη πλέον επάνοδος του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο. Η τελετουργία της ορκωμοσίας είχε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

Πρώτον, την παρουσία των Αμερικανών μεγιστάνων του πλούτου και την ενεργό στήριξή τους στην πολιτική Τραμπ: η περίπτωση του Eλον Μασκ είναι απλώς ενδεικτική. Η εικόνα δείχνει την υποχώρηση του παλαιού στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος και την άνοδο ενός τεχνολογικού και μιντιακού πλουτοκρατικού συστήματος.

Δεύτερον, είδαμε τους προηγούμενους Αμερικανούς προέδρους (Κλίντον, Ομπάμα και Μπάιντεν) να γίνονται άμεσοι αποδέκτες κριτικής, κατηγοριών για αντεθνικές πολιτικές και της εκδικητικότητας του νέου προέδρου.

Τρίτον, είδαμε το γεγονός της διχασμένης χώρας με τη διάσταση των δύο Λόγων (discourses): της λογικής Τραμπ και της λογικής που εξέφρασε με την ομιλία της η επίσκοπος Μάριαν Μπάντι, περιγράφοντας την κοινωνία των ΗΠΑ με όρους ανθρωπιάς, φιλευσπλαχνίας, αλληλεγγύης και ανεκτικότητας. Τέλος -και όχι τελευταίο- είδαμε μια σειρά προεδρικών διαταγμάτων τα οποία επικαλούνται έκτακτες εθνικές ανάγκες και ανάγκες ασφάλειας της χώρας. Π.χ. την έκτακτη ανάγκη προστασίας των συνόρων με το Μεξικό με την αποστολή πρόσθετων στρατιωτικών δυνάμεων, την αποχώρηση........

© EFSYN