Hırvatistan’daki ilk günlerimizde hayatın her metrekaresinde köpek bolluğu dikkatimi çekmişti. Tramvaydan restorana, her yerde irili ufaklı envai cinsten, bakımlı köpekler. Sahiplerinin en çok "Doçi, doçi” diye bağırmalarına takıldım. En yaygın köpek ismi galibe Doçi idi. Bir Hırvata bu gözlemimi aktarınca bastı kahkahayı: “Doçi Hırvatça ‘Buraya gel’ demek!”

Sonradan öğrendik ki Hırvatistan’da evcil hayvan sahibi olanların oranı yüzde 60’ı aşıyor. Çoğu köpek. Biz de topluma uyum sağladık, bir can dostu edindik, aileyi genişlettik.

Taşra için bir şey söylemek zor ama Zagreb’de etrafta sahipsiz köpek görmek imkansız. Bir kafe ya da restoran gittiğinizde genellikle sorgusuz sualsiz su kabı konuyor önlerine. Herhalde bu şehirde kafe ve güzellik salonundan sonra en fazla ‘pet shop’ var. Parkta, sokakta köpek pisliğine bastığınız olmuyor mu; oluyor. Ama ‘büyük fotoğrafa’ bakınca insan-hayvan ilişkileri genelde son derece medeni.

Türkiye’de son dönemde yoğunlaşan tatsız haberlerle evcil hayvanların akibetini takip etmeye çalışırken, yaz tatilinden dönerken otobanda........

© Dünya