Sovyet sinemasının efsane filmlerinden “Çölün Beyaz Güneşi”nin (Beloe Solntse Pustyni) gülümseten sahnelerden biridir. Hazar Gölü’nün sıkıcı kıyılarında ömrünü tüketen gümrük müdürü, önüne yemek niyetine koca bir çanak dolusu siyah havyar koyan karısına öfke ve bıkkınlıkla bağırır: “Neee? Yine mi havyar. Bıktım ulan bıktım her gün kaşık kaşık havyar yemekten!”

Filmi hafızamın arşivlerinden indiren ise, Avrupa’da son dönemde dalga dalga yayılan “Daha fazla turist istemezük!” çığlıkları. Oysa biz değil miydik dünyanın her yerinde bandı mızıkayla, kılıç kalkan ekibiyle turistleri bağrımıza basan, “Gel gel, ne olursan o yine gel!” diyen?

Adriyatik’in incisi, Hırvatistan’ın ‘turist kabesi’ Dubrovnik bu dertten en fazla mustarip olan şehir. Kıyıdaki kalenin içine sıkışmış bu muhteşem şehir öylesine bunalmış ki, son istatistiklere göre her bir yerleşik kişi başına turist sayısı 36 ile dünya rekoru kırmış!

“Turizm bacasız fabrika, turist altın yumurtlayan tavuk, ne olursa ol yine gel” çağrıları, yükünü almış turizm şehrileri içn artık geçerli değil. Aksine “Turist........

© Dünya