Yaz aylarının rehavetinin art­tığı ama ekonomide sıcak günlerin yaşandığı şu günler­de özellikle vergi paketi üzerine beklentiler ve spekülasyonlar ya­pılmaktadır. Özellikle Türkiye’nin yapısal sorunlarının konuşulması gereken bu dönemde alınacak ka­rarların umarım toplumun tüm kesimlerinin payı ölçeğinde kar­şılık bulduğu ve kalıcı sonuçların sağlanacağı bir yapı çıkarır.

Bugün Türkiye ekonomisinin makro boyutta yaşadığı temel ya­pısal sorunlar üzerine sohbet et­mek istiyorum.

Türkiye ekonomisinin genel so­runlarını değerlendirirken bazı sosyolojik ve toplumsal tespitleri yapmamız gerekiyor.

-Osmanlı sonrası Türkiye Cumhuriyeti’nin modern ekono­mi sürecine girebilmek için yeter­li sermayesinin olmaması,

-Gelişmiş ekonomilerin temel kurumlarının Türkiye’de geç ku­rulması ve gelişmesi,

-Nüfus yapısının eğitim ve öğ­retim sürecinin büyüme, kalkın­maya yönelik desteğinin yetersiz kalması,

-Özellikle Osmanlı İmparator­luğu’nun son 200 yıllık dönemi­nin kayıplar ağırlıklı olması, genç Cumhuriyetin de bu kayıp psiko­lojisi içinde tercihlerde bulunma­sı ve ertelenmiş, gecikmiş tüketim talebindeki artış,

-Tüm bu perspektifte en önem­li sorun dünya ekonomilerinin sa­nayileşme süreçlerinin ve bu sü­reçlerin toplumsal değişimlerinde yarattığı etkinin Türkiye toplu­munda yaşanmamış olmasıdır.

Bu genel yapı ekonomide de yansımaları olmuştur. Özellikle toplumsal talepler ve bu taleple­re siyasetin verdiği karşılık uygu­lanan politikalarda ağırlıklı popü­lizmin izleri görülebilmektedir.

Bu süreçte özellikle 1938’e ka­darki politikalardaki planlı sana­yileşme programları ile başarılan­lar, ikinci dünya savaşı ve sonrası süreçte çok partili hayata geçiş ve Türkiye ekonomisinin görece pi­yasa ekonomisi ve kapitalist sis­temin kurallarına yönelik bir eği­limle birlikte birçok kazanım da gözden çıkarılmıştır. Belki de bu­rada belirtilmesi gereken ilk fak­tör “denk bütçe”........

© Dünya