Beş aydır yaşanan bu korkunç tuğyan ve tüyler ürpertici katliam, vahşet karşısında dünyanın içine gömüldüğü derin sessizliğin getirdiği zillete, sorumluluğa, günaha ortak olmamak ve herkesin mutlaka kavuşacağı günde, Ahiret gününde, Allah’ın huzurunda kendimizi kurtaracak, savunacak bir sözümüzün olması için gücümüz neyi gerektiriyorsa onu yapmalıyız, yapmaya çalışmalıyız…

Evet, o müthiş günde, kıyamet gününde Rabbimize sunacağımız bir bahanemiz olmalı; Allah’ın huzurunda, tüm meleklerin hazır bulunduğu ve her bir uzvumuzun yaptığımız her şeye şahitlik edeceği o hesap gününde utanç ve zillet içinde titrememek için…

Ey Rabbimiz, ey sahibimiz, ey efendimiz, diyebilmeliyiz yakarış ve özür dolu bir sesle… Gazze’de, Batı Şeria’da, Kudüs’te, bütün Filistin topraklarında, mukaddes beldenin her bir karışında rabbimiz Allah’tır dedikleri, ümmetin izzetini ve ilk kıblemiz Mescid-i Aksa’nın özgürlüğünü istedikleri, insanca ve Müslümanca, hür insanlar olarak yaşamak arzusunda oldukları için erkekler, kadınlar, çocuklar her gün onlar, yüzler halinde vahşice katlediliyorlardı. Dehşetli bir korku ve şaşkınlık içinde, ne olup bittiğini anlayamayan minik yavruların, cennet yüzlü çocukların arşı titreten feryatları, yürekleri yakan imdatları hiç dinmiyordu. Allah’ım! Annelerinin, babalarının cesetleri........

© Doğruhaber