Her mekânın insana yüklediği hususi bir duygu davranış farkındalığı vardır ya. Mesela resmi bir kurumda bulunmanın insanı sevk ettiği ciddiyet gibi. Veya bir camiye, mescide girmişseniz, mabedin beklediği saygıya dikkat etmek gibi. Aynı şekilde bazı zamanların da kendine ait kuralları vardır ve alakası nispetinde illa ki her insana bir sorumluluk yükler. Bir ortama çok kıymetli biri girdiği zaman, oradakilerin gösterdiği refleks gibi. Yahut ezan okunduğu zaman müslümanların, rutinlerindeki aşırılıklara ara vermesi gibi. Birinin hissettiği büyük acıya şahit olduğu zaman üzüntüsü hakkında empati yapma çabası gibi. Ya da sevincine iştirak ettiği kimse ile beraber sevinmesi gibi.

1914 yılının 14-22 Aralık tarihleri arası, bu coğrafyanın zamanını tabiri caizse tuz buz etmiş en ağı acılarından birine şahit olduğu vakitlerdendi. 60 bini donarak 78 bin asker, Allahüekber dağlarında Hakka yürümüştü.

Yirmi sene önce dönemin 3. Ordu Komutanı olan orgeneral rütbesindeki paşa, bir iki ay öncesinden Sarıkamış’taki alay komutanına 14-22 Aralık anmasının yıl dönümünde oraya geleceğini bildiriyor. İlginç yanı, paşanın gelip alayda namaz kılacağı bilgisi de........

© Doğruhaber