Evvela şehadet nimetini yeryüzünden çekip almayan Allah-ü Teala’ya hamd olsun. Ve

“Muhammed'in nefsi kudret elinde olan Zat-ı Zülcelal'e and olsun, Allah yolunda sefere çıkıp öldürülmeyi, sonra tekrar can bulup tekrar öldürülmeyi, sonra tekrar sefere çıkıp öldürülmeyi ne kadar isterim!" diyen Efendimiz’e salat ve selam olsun. Ve hiç değiştirmediği adağını yerine getirip şehadete erişen tüm şühedaya ve İsmail Heniye’ye de salat ve selam olsun.

Azgın ibranilerin avucuna düşen batı, beş altı asırdır, sadece kendisinin değer ürettiğini empoze etti. Güya sadece kendilerinin keşifleri değerli idi. Kendilerinin parası, yatırımı, kendilerinin yaptığı kanun, kendilerinin icra ettiği eğlence, sanat, mimari, düşünce, akademi, yol yöntem, kendilerinin dizayn ettiği ekonomi, kendilerinin kurduğu teşkilatlar ve organizasyonlar. Ve tabi ki her ne marka varsa en değerlisi onlarınkiydi.

İnsan hakları en temel değerlerden olduğu için “İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi” gibi metinlerle de aleme haklılıklarını tescil ediyorlardı. Sonra sağlık, çevre, doğa, uygarlık gibi bir çok ışıltılı kavramları meşruiyetleri için bol bol kullanıp kendilerine yeni egemenlik alanları ürettiler.

Ve yine şunu dikte ettiler: Müslümanlar kadir kıymet bilirler yalnız üretemezler. Bunu nesillerin bilinç altlarına öyle işlediler ki, İslam Ülkelerinden devşirip söz ve yetki sahibi kıldıkları kesimlere kaliteyi, sağlamlığı, yararlılığı, estetiği, yeniliği ve dolayısıyla haklılığı ancak batının üretebileceğini sürekli yazdırdılar, söylettiler.

Hatta perde gerisinde zaman zaman buna itiraz edecek yapılar bile üreterek onlara verdikleri çelişkili roller üzerinden atelyelerini daha da güçlendirdiler.

Ancak bir şeyi hesap edememişlerdi.

Her şeyin........

© Doğruhaber