Orucu başlı başına bir kişilik inkılabı olarak görmüşüm hep. Bedenden ruha sirayet eden, içten başlayıp dış dünyayı saran bir inkılap. Şecaat, cesaret, adalet, merhamet, feragat gibi insani ve İslami hasletlerin içten dışa, zihinden kalbe, sözden eyleme neşvünemâ bulduğu tek kişilik inkılabın adıdır oruç.

Bu nedenledir ki bu ayda rahmet kapıları ardına kadar açılmıştır. Kul eylemi ile açtırmıştır. Ve herkese şahsına münhasır yağar rahmet.

Oruç nefsini, heva ve hevesini, menfaatlerini, hatta dostluklarını terk etme pahasına mazlumun, mağdurun, mahrumun, biçarenin yanında yer alabilmenin adıdır. Belki böylece göklerin kapıları açılacaktır.

Ramazan; orucun farzlarını, sünnetlerini, rükünlerini, bozanını bozmayanını kitabın en derin yerinden tartışmanın ayı değildir. Oruç; komşuda, sokakta, mahallede, şehirde, ülkede ve dünyada aç, mağdur, mahrum, mazlum, maktul var mı diye kitabın en muhkem hükmü ile ve kılı kırk defa yararak bulup, bileşik kaplar misali onlarla eşitleninceye kadar alıp vermektir. İşte belki o zaman gökten istemeye yüzümüz olur. Yani oruç Allah’tan istemeye yüz bulmanın adıdır da.

Öyle görünüyor ki bu ramazanda melekler pek rahat........

© Doğruhaber