Cuma günü namaz çıkışı iş yerime doğru ilerlerken, kenarda dut ağaçlarının gölgesi altında onlarca kadının beklediğini görünce merak edip sordum; ablalarım ne ola ki, bu kalabalığınızın sebebi?

Sorduğum abla bana sinirli ve öfkelice bakıp, hiddetli bir şekilde lafı uzatmadan, beni başından defetmek istercesine; görmüyor musun, bugün 8 Mart dünya kadınlar bayramı!

Pardon abla, bende mevlit yemeği var zannedip uğradım deyip, kadınların hiddetli bakışlarının, öfkeli linçe dönüşmesine fırsat vermeden hızlıca yol aldım.

Az sonra hepsi kadınlardan oluşan, davulların, zurnaların, ıslıkların çalındığı grup cadde boyunca, slogan atarak, türküler söyleyerek yürümeye başladı.

"Bugün bizim günümüz, bayramımız şen ola, kimsenin emaneti ve kölesi değiliz, özgür olsun tüm kadınlar" pankartları taşıyan mini etekli, başörtülü, başörtüsüz, 35 ve 90 yaş arası, bastonlu bastonsuz ablalar, teyzeler, neneler kaldırımda yürüyen kadınlara karanfil vererek önümüzden geçtiler.

Ülkenin ekonomik durumu ve ağır çalışma şartlarından dolayı, haftada bir saat dahi izin yapamayan benim gibi birkaç boynu bükük esnafa bir karanfil verip, sevindirirler diye umut ederken, kaldırım kenarında yıllar önce........

© Doğruhaber