Teberru; Karşılık beklemeksizin bir şeyi vermek manasına gelir. İslam’ın sosyoekonomik olarak dinamik bir muhayyilesi vardır. Sosyal adalet, onun motoru gibidir. Adaletin kaybedilmesi, mali temayülün ahlaki noktada zaafa uğramasının sonucudur. Bu sebeple ideal bir toplumun tekevvününde ahlakın aksiyoner/itici bir gücü vardır. Bundan dolayı İslam’ın ideal toplum yapısında ahlak esas, mali güç yardımcı bir unsur olur. İslam’ın iktisadi görüşü, cihanşümul ahlaki tasavvurunun bir destekçisi konumundadır. İdeal İslam toplumunda maddi imkânlar, bizatihi mutluluk sebebi değildir. Adalet ve mutluluğa alet olmadan öte bir fonksiyonu yoktur. Böylece İslam iktisadı yaşayan bir İslam toplumunda Müslüman’ın mali davranışını açıklamaya çalışan bir düzen ve disiplinin ta kendisidir.

İslam’ın bu iktisadi anlayışa mukabil, iktisadın özü -neoklasik iktisat, Marksist iktisad, Kapitalizm’in kurumsal iktisadından tamamen ve temelden ayrıldığı nokta “din-ahlak” noktasıdır. Mal, din ve ahlakın ayakta kalması için bir gaye değil, meta’dır. Bu konuda İslam iktisadının ideal seviyesi mikro ve makro diye ikiye ayrılır; mikro seviyede........

© Doğruhaber