Kendilerini savunamıyoruz. Haklı olduklarına inandığımız bir olayda kendilerini savunursak onların “mütemmim cüzü” olarak algılanacağımızdan korkuyoruz. Onların “ayrılmaz bir parçası” olarak algılandığımız zaman, onların suçlarına ve günahlarına da ortak sayılacağımızdan; karşı taraftakilerin anlamsız saldırıları ile karşılaştıkça giderek onlarla daha birleşik bir hal alacağımızdan korkuyoruz. Halkı oldukları zamanlarda bile haklarını teslim etmekten, “bu konuda onlar haklıdır” demekten korkuyoruz.
Haklıları savunmaktan olduğu kadar, haksızlara karşı çıkmaktan da korkuyoruz. Herkes başımıza voyvoda kesildi! Karşılarındakileri “ya dosttur ya da düşman” diye algılıyorlar. Onlara “dost” olabilmen, haksızlıklarını haklı çıkarmak için bile canhıraş çalışmanla mümkündür. Haksızlıklarını dile getirmen düşman sayılman için yeterlidir ama… Onların hışmına........

© Diyalog Gazetesi