“O zamanlar henüz lise öğrencisiydik. Memleketim Kayseri’de oluşan heyecan dalgasını daha dün gibi hatırlıyorum. Yediden yetmişe herkesi saran bir heyecandı bu…

Belediye seçimlerine üç ay kala başlayan yoğun çalışmaların hemen her gününde biz de vardık. Biz derken, ben ve liseden arkadaşlarımdan oluşan küçük bir grup. Her gün akşam namazından sonra başlayan mesaimiz kimi zaman sabaha kadar sürüyordu.

O zamanlar parayla kiralanan tanıtım arabaları yoktu. Tanıtım bire bir ve doğrudan yapılıyordu. Bir etkinliği duyurmak için dolaşan arabalar var idiyse de bunlar tamamen gönüllü ağabeylerimizin arabaları aracılığıyla yapılıyordu. Kaldı ki duyuru yapan bu araçlar genellikle pikap tarzı arabalar olup arkası da ağzına kadar seçim çalışması yapan gençlerle dolu olurdu.

Bayrak asma yarışı o günlerde zirveye çıkmıştı. Bir gece önceden asılan bayraklarımızın indirildiğini görünce hemen o gün yeniden bayrakları asıp başında bekliyorduk. Şimdiki gibi ücret karşılığı bayrak asma anlayışı yoktu. Bayrak asan herkes gönüllü kişilerden oluşuyordu. Direklerin tepesine çıkıp ipleri bağlayanlar ise genellikle bizim gibi lise talebeleri oluyordu.

Afişler de seçim yarışının bir başka yönüydü. Bir gece önce yapıştırdığımız duvar afişlerinin üzeri diğer partiler tarafından kapatıldığı için aynı gün dört bir yana yeniden afişlerimizi yapıştırıyorduk. Bu işleri yaparken bazen diğer partililerle karşılaştığımız oluyordu ve bu durum istenmeyen olaylara yol açabiliyordu.

Şehrin dört bir yanında seçim irtibat noktaları bulunuyordu. Mahallelere kadar uzanan bu noktalar genellikle kahvehanelerden ya da çay bahçelerinden seçiliyordu. Gece yarılarına kadar çay ikram edilen, siyasi ve dini sohbetler yapılan bu noktalar arı kovanı gibi kaynıyordu. Genci yaşlısı, kadını erkeği hatta çocuğu........

© Diriliş Postası