Bombalanan bir şehirde her an ölümü beklerken sahuru beklemek. Bir bardak temiz su, bir lokma gıdaya ulaşamadan sahur yapmak. Yıkılmış mabetlerden ezan sesini işitmeden ibadet etmek. ABD bombalarıyla yıkılan evinin enkazından çıkardığı küçük çocuğunun naaşını koyduğu kanlı beton duvar üzerine koyduğu birkaç kuru ekmek parçası ile iftarı beklemek. Bir insanın yaşayabileceği daha ağır bir yük ve acı var mıdır yeryüzünde? Bu kısacık anlatının en acıklı hakikati 7 Ekim 2023 tarihinden beri Gazze’de hane vasfını kaybetmiş her ev ve ailede yaşanıyor. Siyonist pilotun bombalarıyla parçalanmış insan bedenlerinden kopan parçaların toplandığı enkazda bir sahur ve iftar vaktini hayal edin. Bir yıl önceki Ramazan ayında aile fertlerinin her biriyle gülerek ve ezan sesini bekleyerek yapılan iftarları düşünün. O aileden tek başına kalakalan bir anne hayal edin. Yeryüzünde bu acının niteliğini anlatabilecek bir kelime var mı?

Büyümek ve oruç tutmak için vakte ayarlı zamanları gözetleyen bir çocuk düşünün. Filistin topraklarında, Gazze’de çocuklar büyür mü? Çocuklardan, annelerden korkanların öldürmede ittifak ettikleri topraklarda bu mümkün mü? Büyüyen çocukların Musa peygamber ile yolculuğa çıkıp ihanet edenlerin ihanetine tanıklığından korkanlar buna izin verir mi? İlahi buyruk yerine arkaik mit ve efsaneleri inanç olarak yaşayanların farklı inanç sahiplerine güvenmeleri mümkün mü? Siyonistlerin sokakta rastgele açtıkları ateş sonucu babası birkaç yıl önce şehit olan Ammar, ilk sahurunu annesiyle yaptıktan hemen sonra evlerine bırakılan bomba ile ağır yaralanır ve bölgedeki Kudüs Hastanesi’ne kaldırılırken ambulansa isabet eden bomba ile şehit olur. İlk iftarı yapamayan kaç çocuk var, yeryüzünde? Yeryüzünde, yeryüzünden habersiz yaşayarak oruç tutmanın sadece........

© Diriliş Postası