Dünyada her şeyin bir başı, bir de sonu var. Hepimiz bunu biliyoruz zaten. Zira bu başlangıç ve bitişin tam olarak içinde ve tam ortasındayız. Yaşıyoruz ve ölüyoruz, başlıyoruz ve bitiriyoruz. Başlangıcı olan her şeyin bir de sonu olmalı kaidesi, yaratılmış olan her şey için geçerli yani. Çok eskiden bir kitapta okuduğum şöyle bir cümle var hatırımda: “Burası dünya ve burada işler hep yarım kalır.”

Böyle olduğunu bildiğimiz hâlde, dünyaya ve dünyalığa bu kadar meyledişimizin sebebi ne acaba? Yani her şeyin yarım kalacağını bile bile ve bu dünyada sadece ve en fazla şahit olacak insanlar olmamıza rağmen kendimizi bu kadar sahip zannetmemizin sebebi ne?

Aslında sorunun cevabı da belli; insan olmamız. İnsan olmamız, noksan ve eksik olmamız için yeterli bir sebep bence.

…

Geçtiğimiz günlerde bir yakınımızın annesi vefat etti. Allah rahmet eylesin ama hiç tanımadım hanım anneyi. Bir kez olsun görmedim. Oğlunu........

© Diriliş Postası