İnsanlar genel olarak kendinde olmayan, kendi bilmediği ve hatta anlamadığı; eksik, hatalı ya da kusurlu olduklarını mı konuşmayı seviyor bilmiyorum. Yani mesela, adamın kendi her haksız işi yaparken hiç durmadan, bıkmadan dürüstlükten bahsediyor. Kendisinde gram merhamet emaresi yok ama her bulduğu yerde insanlıktan, merhametten dem vuruyor. Nasıl oluyor?

Ya kimse göründüğü gibi değil ya da kimse olduğu kişi gibi konuşmuyor.

Anlamıyorum.

…

Bu söylediklerimin ucu çok açık, farkındayım. Yani nereye çekerseniz oraya ve ne kadar uzatırsanız o konuya kadar gider. Ama eskilerin çok güzel bir sözü var: “Kimde ne eksikse en çok ondan konuşur.” Bu, doğru cümle belki de. Yani en azından büyük oranda doğru.

…

Şikâyet etmekten ve sadece eksikleri söylemekten bir çare doğmayacağını bilenlerdenim. Bir çözüm ya........

© Diriliş Postası