Birkaç gündür peş peşe şehit haberleri alıyoruz. İçimiz yanıyor, canımız acıyor. Sonra şehitlerimizin evlerinin fotoğrafları yayınlanıyor bir bir. İçimizdeki yangın daha da büyüyor. Sonra şehit ailelerini görüyoruz. Analar, babalar, evlatlar… Yüzlerine bakmak, gözlerine bakmak dahi öyle zor geliyor ki. O analar oğullarının tabutu başında “Ağlamayacağım, o soysuzları güldürmeyeceğim” dedikçe vatanın ne demek olduğunu bir kere daha anlıyoruz. O evlatlar babalarının tabutlarının önünde durup da “O benim babam” diye parmağıyla işaret ettikçe millet ne demektir, bir kez daha fark ediyoruz. Ve bir baba şehit olan oğlunun arkasından “Ne mutlu bana; oğlum şehit oldu” deyince yığılıp kalıyoruz.

Allah bütün şehitlerimizin makamını mübarek eylesin.

…

Ama garip bir durum da var. Şöyle ki; dünyanın hiçbir........

© Diriliş Postası