Aslında bir değil binlerce on binlerce…

Ama…

Ben bir tanesinden bahsedeceğim.

Bu ailenin bilgileri bende mevcut; çözüm bulmak isteyenlere bu bilgileri verebilirim.

Yusuf…

Türkiye’ye yakın Firdevs şehrinde çoluk çocuğu ile huzurlu bir hayat sürerken Tunus’tan patlayan dalganın, Suriye kıyılarını da vuracağından habersiz bir şekilde yaşıyordu.

Okuma-yazması da olmadığı için kulaktan duyma bilgiler veya çocuklarının aktardıkları ile yetiniyordu.

Şam’ın varoşlarında Dar’a da çocukların duvara yazdığı basit bir sloganın, ülkeyi kan gölüne çevireceğini nereden bilebilirdi ki…

… Ama rejimin çok katı, gaddar ve zalim olduğunu biliyordu.

Binaenaleyh;

Bu karışıklıkları hiç de hayra yormadı…

Ve…

Beşşar Esad’a “Senin de sonun geldi Doktor” diyen çocuklara belki de içinden kızmıştı ama ok yaydan çıkmış, çocuklar içeri alınmış ve aileleri ile görüştürülmeyince protesto gösterileri başlamıştı bile.

“Vay!

Baas rejiminde protesto ha… Ben size protestonun ne olduğunu göstereceğim!”

Çocuklarını isteyen protestocu anne babaların üzerine ateş açıldı. Ortalık kan gölüne döndü.

Bu arada;

Tunus, Libya ve Mısır’ın da diktatörleri ya kaçtı veya yakalanarak linç edildiğini gören Suriye’nin muhalif liderleri, bu zulüm karşısında daha fazla dayanamayıp, silaha sarıldı.

Bundan sonrası malum…

Beşşar Esad, Rusya ve İran’ın desteği ile hedef gözetmeksizin evlerin üzerine varil bombaları bırakmaya başladı.

Yani;

Bugün GAZZE’de........

© Dikgazete.com