Adamın birinin oğlu yüksek bir mevkiye yükselmiş. Baba oğlunu ziyarete gitmiş. Güzel bir hasbihal etmişler. Söz dönmüş dolaşmış "güçlü- güçsüz" meselesine gelmiş.
Baba:
Yukarıya kalkarak ve elini oğlunun omuzuna koyarak;
- Oğlum ben mi güçlüyüm sen mi diye sormuş.
Oğul terettüt etmeden "ben güçlüyüm" cevabını vermiş.
Baba dayanamayıp tekrar sormuş, yine aynı cevabı almış. Baba bu durum karşısında biraz kızmış, biraz da incinmiş olsa gerek ki, kapıya doğru yönelmiş.
Baba son olarak aynı soruyu tekrar oğluna sorma gereği duymuş.
Oğlum;
- Ben mi güçlüyüm sen mi? diye sormuş.
Oğul:
"Sen güçlüsün baba" cevabını vermiş.
" Peki o zaman az önce neden ben güçlüyüm deyip durdun oğlum!" diye sorunca baba.
Oğlunun cevabı çok enteresandır.
Baba ! Az önce elini omuzuma attın. Elinden güç aldım. Dünyanın en güçlü insanı hisssettim kendimi. Ondan "ben güçlüyüm" dedim." Oysa ki, şimdi elini çektin benden. Şimdi de dünyanın en güçsüz insanı hissediyorum kendimi" diye cevap vermiş.

Adamın biri maddi yönden ve sıhhat bakımından iyi olduğu halde mutsuz olduğunu doktoru psikoloğa anlatmış. Psikolog adama "mutsuz olduğundan emin misin?" diye tekrar tekrar sormuş. Hasta:
- Hakikaten hiç bir şeyden mutlu olamadığını, mutlu olmanın reçetesini doktordan rica etmiş.
Doktor:
- Mutlu olamıyorsan mutlu edeceksin birilerini. Birilerini mutlu ediyorsan o mutluluk günün birinde sana yansımaya........

© Denge