U maju 1941. dokumentom „Decree on Theaters“, a pod upravom nacističkog propagandog odeljenja „Jugoistok“, rad Narodnog pozorišta se stavlja pod kontrolu nacista.

Uvode se licence i dozvole za rad, otpuštaju se i progone glumci i kulturni radnici, izvode se klasična dela koja nisu u suprotnosti sa nacističkom ideologijom i za koje se proceni da nemaju političku poruku, prisutni su i nemački komadi, operete i vodvilji, prave se posebne predstave za okupacionu publiku, institucionalizuje se rasna, politička i svaka druga diskriminacija (Jevrejima i Romima i članovima njihovih porodica se zabranjuje rad, kao i izvođenje njihovih dela, pored zabrane izvođenja savremenih i levičarskih tekstova) i cenzurišu se tekstovi.

Kultura se koristi kao sredstvo nacističke propagande, dok se totalno kontrolisanim kulturnim životom održavaju prividi normalnosti – ukidaju se umetničke i sve ostale slobode i uspostavlja se ideološka kontrola.

„Narod koji ide u pozorište ne misli na otpor“ je bio jedan od neformalnih slogana okupacione vlasti.

Znali su nacisti da pozorište nije nemoćno, da je starije od njihovog Rajha i da se u pozorištu ne samo misli o otporu, već da se on u njemu može jednim delom i artikulisati, pa su otišli i korak dalje.

Marko Oljača napadnut na Konjarniku

Da u potpunosti unište i obesmisle pozorište, pomogla im je „Centrala za humor“ koju su činili članovi Narodnog pozorišta i Jovan Popović, tadašnji upravnik koji je repertoar prilagodio okupacionoj upravi, nemačkim vojnicima i stvaranjem, kako je govorio Nedićeve publike, uz često zahvaljivanje „Velikonemačkom Rajhu“.

Jun 2025. godine – Dragoslav Bokan, vođa paravojne formacije „Beli orlovi“ koja je učestvovala u oružanim sukobima u Hrvatskoj i BiH, imenovan je za predsednika UO Narodnog pozorišta.

U trenutku velike društveno-političke krize i nikada masovnije i dugotrajnije pobune u našoj istoriji, režim........

© Danas