„Srpski inat“ ima mitsko značenje kod nas.
Na tu osobinu se gleda kao na pozitivan fenomen.
Da li je to baš tako?

Šta bismo rekli kada bismo shvatili da mi upravo živimo sa posledicama „srpskog inata“? Da li je ova kriza društva vladavina srpskog inata u najgorem pogledu?

Iako je on bio prepoznat i ranije, sa prelaskom iz 19. u 20. vek, i u biti je bio izraz otpora konzervativnih struja prema modernizaciji Srbije (kao što je bio otpor prema izgradnji železnice, a kasnije i prelaska na novi kalendar koji je crkva tada odbila, a i danas odbija, iako svi živimo po tom kalendaru), srpski inat je doživeo svoj „comeback“ i renesansu 1987, dolaskom Miloševića, i proslavom na Gazimestanu 1989. godine.

Ukidao se dijalog, prelazilo se na UDB-u, propagandu i silu.

Ceo politički mejnstrim je baziran na teranju inata svima i svakome.

Prvo je Milošević terao inat svima u Jugoslaviji, sabotirao svaku vrstu dijaloga o promenama ili reformi SFRJ, čime je de facto postao glavni faktor raspada Jugoslavije.

Dinstanje srpskog inata

Posle je terao........

© Danas