Pazar akşamından beri içimdeki kuşlar yeniden şarkı söylemeye, kelebekler uçuşmaya başladı. Önceleri ben de birçoğunuz gibi sevinmeyi nicedir unutmuş olduğumu fark ettim. Sonra yavaş yavaş alışmaya çalıştım.

Artık o bağıran, aşağılayan, azarlayan, karşısındakini geri zekâlı yerine koyan, hakaret eden, küfür eden, lanet eden, tehdit eden, o baskıcı, kavgacı ses azalacak umudu... Daha çok insan artık korkmadan konuşacak, yazacak, düşüncesini söyleyecek umudu... Belki hak ve hukuk da yeniden sağlanabilir umudu...

Pazar akşamı ben de gözyaşlarımı tutamayarak Özgür Özel’in, Ekrem İmamoğlu’nun, Mansur Yavaş’ın söylediklerini, üçünün de iyilik, kucaklama, şefkat, sevgi, saygı dolu söylemlerini dinlerken umut tohumlarının dallanıp budaklandığını hissettim. Her şeyin şimdi başladığının, şimdi bin kat daha çok çalışmak ve mücadele etme gereğinin bilincine vardım.

Öyleyse haydi, hayallerimize sımsıkı sarılma vakti gelmiştir!

Nâzım Hikmet Kültür ve Sanat Vakfı’nda her ay “Nâzım Hikmet’i Tanımak ve Anlamak” başlığıyla halka açık konuşmalar düzenliyoruz. 27 Mart Dünya Tiyatro Günü’nde Sunay Akın müthiş bir akşam yaşattı tiyatro salonunu dolduran dinleyicilere. Geçmişle bugün arasında; İstanbul, Paris, Moskova Çanakkale, Prag ve uzay arasında; Nâzım ile sayısız yazar arasında, sanatlar arasında dolaştırdı bizi.

Sözcüklere dans ettirdi, konular arasında muhteşem bağlar kurdu. En çok ruhumuza........

© Cumhuriyet