İnsanları birleştirme, ortak duygular oluşturma açısından bence en etkili sanat dalı müziktir. Müzik coşku yaratır. Aynı müziğe el çırpan insanlar birbirlerine el kaldırmazlar.

Aynı milletten olan, aynı türkülerle, şarkılarla büyümüş olanlar hayat boyu birbirlerini yakın hissederler, ülkelerinden uzakta olduklarında çocukluklarının şarkılarını ağlayarak dinlerler. Müzik aralarında fikir ayrımı olan kişileri de birleştirir. Bu konudaki unutulmaz örnek Grieg’in müziğidir.

Edward Grieg Ibsen’in Peer Gynt adlı tiyatrosuna bir sahne müziği bestelemişti. Eser Paris’te ilk kez seslendirilecekti. O günlerde Avrupa’yı ikiye bölmüş olan Dreyfus davası vardı. Yöneticiler ve büyük halk kitleleri Dreyfus’un suçlu olduğuna, sanatçılar ise suçsuzluğuna inanıyorlardı. Grieg de Dreyfus’un suçsuz olduğuna inanıyordu, Dreyfus’un suçlu olduğuna inanan büyük bir izleyici kitlesi ise besteciyi bu görüşünden ötürü protesto etmek için salonu doldurmuştu. Grieg konseri başlatmak için batonunu kaldırdığında izleyiciler kitle halinde yuh çektiler, ıslık çaldılar. Besteci batonunu indirdi. Bu durum pek çok kez tekrarlandıktan sonra izleyicilerin yorulmasını fırsat bilen besteci müziği aniden başlattı. Pikolo flüt çalmaya başlayınca salondan çıt çıkmadı. Eserin birinci bölümü bittiğinde, arada alkışlanmayacağını bildikleri halde izleyiciler dayanamayıp alkışladılar, eserin sonunda tekrar çalınmasını istediler. Ben bu olayı şöyle yorumluyorum: Bütün sanat dalları bir vitamin gibi toplumların bünyesini güçlendirir ancak müzik vitaminden fazla........

© Cumhuriyet