“...Bunlar,

Engerekler ve çıyanlardır,

Bunlar,

Aşımıza, ekmeğimize

Göz koyanlardır,

Tanı bunları,

Tanı da büyü...”

Ahmed Arif

2004’te 41 kişinin öldüğü Pamukova tren “kazası”ndan, yakın zamanda yaşadığımız trajik bebek ölümlerine kadar geçen 20 yıl içinde “Bundan daha kötü ne olabilir?” denilen onlarca felaket yaşandı ülkemizde.

Masum insanların katledildiği terör saldırıları, kadın ve işçi cinayetleri, depremler, maden “kazaları”, savaşlar ve hepimiz can derdindeyken özel hastanelerin kâr peşinde olduğu pandemi süreci... AKP, maden “kazaları”na “Dünyanın her yerinde oluyor”, depremlere “kader”, terör saldırılarına “Bir Ortadoğu ülkesiyiz, alışmalıyız” derken Albert Camus’nün “Bir ülkeyi tanımak istiyorsanız o ülkede insanların nasıl öldüğüne bakın” sözünü anımsıyorduk biz her defasında. Ve Nâzım Hikmet’in, “Hoş geldin bebek/ yaşama sırası sende/ senin yolunu gözlüyor/ işsizlik, açlık, tiren kazası, iş kazası, yer depremi/ polis copu hapishane........

© Cumhuriyet