Sevgili okurlarım bugünlerde ülkemin tanık olduğum kadın hikâyelerini yazmaya karar verdim. Sevinç içindeyim çünkü önümüzdeki beş yıl içinde ülkemizin pek çok yerinde kadın belediye başkanları görev yapacak. Bence en önemli işlerinden biri de erkek şiddetine karşı kadınları ve çocukları korumak olacak! Onlardan kadın sığınma evlerinin ülkenin her yerinde, köylerde, kasabalarda, kentlerde acilen çoğaltılmasını istemek tüm ülke kadınlarının birinci işi olmalı! Öyleyse bir gerçek hikâyeyle devam edelim:

“Gül diyarı Isparta’nın Yalvaç ilçesine bağlı Korukaya köyünde, yirmi altı yaşında iki çocuk annesi Nevin Yıldırım, kocası zar zor iş bulduğu Derme’ye sekiz aylığına giderken ağlamadı, aksine sevindi; çünkü kocasının sekiz ay boyunca biriktireceği para soğuk kış günlerinde, onların evlerinde çorba, çocuklarının ayaklarında ayakkabı olacaktı.

Nevin Yıldırım ve iki çocuğu güle oynaya babayı Derme’ye yolladılar. Artık köy yerinde Nevin Yıldırım tek başına kalmıştı. Günlerden bir gün kapı çalındı. Nevin Yıldırım kapıyı açtı. Kız kardeşiyle evli üç çocuk babası Nurettin Gider kapıdaydı ve silahlıydı. Silahı görünmüyordu, ceketi onu gizliyordu.

Nurettin Gider, yüzünde koruyucu bir ifadeyle davet edildiği eve girdi. Çocuklar evde yoktu. Nurettin Gider, oturur oturmaz genç kadına soyunmasını söyledi ve ceketinin altında gizlediği silahı masanın üstüne koydu: ‘Yoksa öldürürüm.’ Ne yapacağını şaşıran Nevin Yıldırım yalvarmaya başladı. Gözü dönmüş adama çocuklarından, karısından söz etti. Nafile,........

© Cumhuriyet