Her yıl yeni festival başladığında rahmetli Nejat Eczacıbaşı’nı (1913- 1993) bir kez daha anarım. Ülkemizde onun öncülüğünde kurulmuş alanların yıllarca değerini koruduğunu, her birisinin filizlenip daha da zenginleştiğini biliriz. 1952’de modern tesisleriyle işletmeye açılan Eczacıbaşı İlaç’ın; sanat, kültür ve spor alanına ektiği tohumların günümüze dek gürleşerek çoğalması onun ileriyi görebilmesidir. Yeni bir konuda atılım yaparken her zaman o dalın uzmanlarıyla çalışmıştır. Örneğin İstanbul Müzik Festivali’nin kuruluşunda Aydın Gün ve Cevat Memduh Altar gibi müzik dünyasını çok iyi tanıyanların yanında olmuştur.

Ölümünün ardından yazdığım yazıda, “Nejat Eczacıbaşı arkasından öyle bir ses bıraktı ki nice sanatçının, nice politikacının, nice işadamının bırakmadığı kadar gür bir ses” demişim. Sonra iki pırıl pırıl oğluna ve üçüncü çocuğu olan İstanbul Festivali’ne değinmişim. İşte her konserde yinelenen bir film karesi: Konserlerin Aya İrini’de yapıldığı dönem. Işıklar söner, sanatçılar neredeyse sahneye çıkacaktır. Ve Nejat Bey, çok hızlı olmayan adımlarla sağı solu selamlayarak salona girer, eşi Beyhan Hanım’ın yanındaki yerini alır. Konser sonrasında........

© Cumhuriyet