İstanbul Devlet Senfoni Orkestrası ilk gençliğimden beri izlediğim, bütün üyelerini tanıdığım, şeflerini bildiğim topluluktur. Doğal ki yıllar içinde üyelerin kimi emekli oldu, kimi vefat etti, yerlerine gençler geldi. Her cumartesi sabahı o konserleri izlemek benim için bir okula gitmek gibiydi. Yazarlığa başladıktan sonra ilk yazılarımı da İDSO üstüne yazmıştım. Cemal Reşit Rey’in yönetiminde, İstanbul Şehir Orkestrası olarak ilk kurulduğu zaman, üyelerin çoğu çalgısının ustası ama bir müzik okulundan mezun olmayan kişilermiş. Artık hepsi konservatuvar mezunu, iyi eğitim almış sanatçılardan oluşuyor. Denizbank’ın sponsorluğu sayesinde son yıllarda daha üst düzey şef ve solistler çağrılıyor. Ve çok güzel açıklamalarla program notları basılıyor. Geçen haftaki konserde Jülide Yalçın’ın başkemancılığında, İtalyan şef Alessandro Crudele’yi dinledik. Zarafeti bir yana orkestrayla sağladığı uyum kayda değerdi. Gelecek vaat eden pırıl pırıl bir şef. Ertesi gece ise son yıllarda dinlediğim en nitelikli oda müziği konserlerinden birisini CRR’de izledik. “Modigliani” adlı yaylı çalgılar kuvarteti, ikinci yarıda piyanist Melnikov’un eklenmesiyle bir kentete dönüştü. Stravinski’nin 1914’te yazdığı üç parçası,........

© Cumhuriyet